در پهنه‌ی تاریخ، آن‌گاه که ستمگران تیغ بیداد بر کشیدند و حق‌خواهان به خون خفتند، همیشه دژی استوار بود که پناه دادخواهان شد و امید مظلومان را زنده نگاه داشت. قوه‌ی قضائیه، این میراث‌دار عدل علی(ع) و پرچم‌دار دادگری، سنگر بلندِ حق‌ستانی است که در سایه‌ی آن، زورمندان به زانو درمی‌آیند و محرومان به حقوق خویش می‌رسند.
این نهاد مقدس، نه‌تنها تریبون دادخواهی مظلومان، که آیینه‌ی تمام‌نمای عدالت‌پروری نظام اسلامی است. هرگاه فریاد «یا عدل» از سینه‌ی ستمدیدگان برخاست، قضات انقلابی و مدیران دلسوز قوه‌ی قضائیه، با تکیه بر شرع و قانون، دست ستمکاران را کوتاه کرده و آبروی رفته را به صاحبان حق بازگردانده‌اند.
قوه‌ی قضائیه، ملجأ ستمدیدگان است؛ چونان درختی پربار که سایه‌ی امنش بر سر همه‌ی مردم گسترده است و ثمره‌ی شیرین عدالت را بی‌منّت به کام محرومان می‌ریزد. اینجا، جایگاه کسی است که حقش پایمال شده، اما هرگز امیدش را از دست نداده؛ اینجا، خانه‌ی عدالت است و قاضی، خدمتگزار مردم.
پس باد چنین نهادی استوار و پایدار بماند تا همیشه، پناه بی‌پناهان و بلندترین صدای حق‌طلبان باشد. وَ یَقُولُ الظَّالِمُونَ یَالَیْتَنِی اتَّخَذْتُ مَعَ الرَّسُولِ سَبِیلًا (و ستمکاران می‌گویند: ای کاش با رسول راهی برگزیده‌بودم). قوه‌ی قضائیه، همان راه روشن است که ظلم را به زباله‌دان تاریخ می‌سپارد و عدل را بر تارک جامعه می‌نشاند.
✍️ به امید عدالتی که همه‌جا را فراگیرد.
